TEK KELiME EDEMESSiN BAZEN ...

Kelimeler eksik,
kelimeler yaralı.
Kelimeler cılız...kalir gecenin tam orasinda
tek kelime edemessin bazen..
birbirini kovalar onlarcasi..da
cumle edemessin ..sıgacak kadar bir nefese..
Taşımaz dil,...anlatmaz..anlatamaz..,
iste o zaman ..
beni sana.
Ben de...sana..aslinda..
Çok başka bir şey.
Sevginin ortasında, derin acılar hisseder mi insan?
Aydınlık gülümsemelerin içine, hüznü yerleştirir mi durup dururken?
Gözlerine buğu,diline kilit, yüreğine burukluk, çöreklenir kalır mı dakikalarca..?
Gelmeyeceğini bildiği mektup için,
posta kutusunu hep aynı heyecanla açar mı..mesela...
tek kelime edemssin bazan...
Dedim ya, başka bir şey bu.
Ne kadar yalnızsam,
o kadar seninleyim şu günlerde.
Belki de en başta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar.
Kimseler ulaşmasın ..bilmesin seni diye,
kimselerin bilmediği,
bulamayacağı yollara götürdüm seni.
En derinlerde tuttum.
Bana sakladım belkide...
Derine, hep daha derine...
Seni yapayalnız,
bir tek bana bıraktım nedense...
Paylaşamadım..paylasmadim...
beni senle..seni kimseyle..
Yanlış yaptım.
Sana ulaşan yolları kaybettim ..bir gece..
ertesi gun sen yoksun diye bütün bu şaşkınlıklar.
Kendimi oradan oraya vurmam.
Sağımda, solumda, ne zaman dikildiğini bilmediğim duvarlara çarpmam,
hiç görmediğim çukurlarla boğuşmam.
Denizlerin, gürültüyle gelip vurduğu dehlizlerin, acılı duvarları gibiyim.
Duvarlarım yosunlu, duvarlarım kaygan, duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular
sızıyor.
Tutunamıyorum.
Renklerim degisiyor bir gecede..
Soluyorum,...soğuyorum.
Güneş ulaşmıyor içerilerime.
Küfleniyorum,....yaşlanıyorum.
Yalnızlıklar peşimde.
Dokunduğum her ıslak duvardan,
sen kokulu ellerin dokunuyor ..o dokundugun yerlere.
Yapış yapış, vıcık vıcık bir sensizlik bu.
Biliyorum,...bütün bunlar,....hep benim suçum.
Seni sakladığım yere ulaşamaz oldum.
Yollar, gitgide uzadı ve karıştı.
Ümidimi ısıtacak,.....parlatacak,
kımıldatacak bir şeylere ihtiyacım var.
Ah onun ne olduğunu biliyorum.
Sonu sana geliyor her cümlenin.
Her şeyin başında, içinde ve sonundasın.
Bu değişmiyor.
Öyle içimsin ki.
Birden aklıma geldi,
tuttum sana bir mektup yazdım dün...çok mutlumuydum...bilmiyorum
yada kizginmiydim gecelere..yada kendime..
Gün içinde neler yaptığımı,...nelere kızıp,
nelerle mutlu olduğumu,...tek tek anlattım.
Mevsimlerin ve insanların nasıl karışık ve beklenmedik olduklarını yazdım.
"Yine zamansız yağmurlar" dedim,
"Daha önce, hiç bu kadar zayıf değildi güneş ışınları" dedim,
"Gerçekten buradaki şarkıları hiç öğrenmeyecek,...bilmeyecek,...söylemeyecek "
dedim.
..
.................................
..................................
......yazdim durdum..yazdim..yazdim..yazdim...
sonra ..sonra durdum..koymadan son noktayi...
ve ...düşündüm...tek kelime edemedigim o ani
sonra cebime koydum..tum o yazdiklarimi..
Sana veremeyecek kadar da çekingenim..çekingendim....
Mektup hala cebimde.
Cebim de yüreğime yakın.
Yüreğimden birseyler sende.
Sen de yüreğime yakın.
Bu kadar içimdeymişsin işte....

BuRÇiN T. ŞENGÖNÜL ...2005