Hep..hep..hep ...

Senin yokluğun delirtiyor beni,
karar verdim deliriyorum..,
seni arayıpta bulamayınca.
Daha önce yokluğunda onca
yaşadığım şeylerin adını bir türlü koyamıyordum ya..
Şimdi biliyorum; deliriyorum...
Sen yokken asla normal değilim.
Meleğim benim...
yüreği deniz...
elleri beşik sevdiceğim benim..
sen yan yeterki bana ...
yeşil vadin yaptım gözlerimi,
kırlarında çocuk çoşkunla koş eğlen diye..
gökyüne salıncaklar bağladım,
neşen yüzünden hiç eksik olmasın diye...
güneşi bağladım gözlerimin vadisine,
sen ordayken hep bedenini ısıtsın ..
gözlerinin karanlığını ışıklara boğsun diye...
uçsuz bucaksız mutluluklar sundum,
elllrinle bana verdiğin umut dolu sevgiye..
orada kaybol kaybol ki ..
sonradan tüm hatırladığın yollar bana çıksın diye....
seslerin yankılansın ki vadilerimde,
"SENİ SEVİYORUM "
u ezberlesin tüm kalıcı kuşlar diye...
gönlümün tüm duygularını
tropik meyvalara dönüştürdüm ..
sıkılmayıp onlardan
hep ..
hep..
hep iste diye...
işte seni sevdim ben..
dilim döndüğünce..
en içimdekilerle..
ama hep BuRÇiN'ce..