bazen ...

bazen gelir ...
beden kaldıramaz ruhunu ...
ağırdır, kalkmaz yerinden ...
derler ya ..bedenim ruhuma dar ..
işte o misal.
o kadar yeniktir ki verdiği savaşlardan ,
çekip çıkartsın biri, hafifletsin ister bedenini.
o biri de yoksa işte ...yaşamak zuldur o saatleri.
ne kadar çabalasanda kendi kendine,
yardım almadan ruhunu çekip alamassın,
en ufak hücrene bile işlemiş yerlerinden.
çıksam dersin ...en yüksek tepelere,
haykıriyim ..avaz avaz , boyun damarlarım...
yüz kaslarım ...parçalanana, nefessiz kalana dek,
olmaz ..yığılır kalırsın dizlerinin denk geldiği yere,
erkek adamlığını yok sayar ağlamak istersin ,
bazı bazı ,gözlerinde şelale olmuş gözyaşların ,
ümitsizce cevap vermez kopan o fırtınalara ,
duyguların, tüm yenilmişliğin gelirde kursağına ,
yaş olup çıkmaz gözlerinden.
film şeritleri geçer ya gözlerinin önünden ölüme az kala
...işte o an dır sanki ... gelmiştir ve dayanmıştır kapına,
ruhun içinde bir dev olur , canavarlaşır sen içindekileri
boşalmadıkça , kelimeleri ekleyip birbirine ..diline getirmedikçe,
anlamsızdır belki ve mantık yoktur baktığında yaşadıklarına,
sırtını sıvazlasalar geçip gidecek tir belkide ,
yada aynaya bakıp gülsen kendine uçup gidecektir sessizce.
düşünmektir, kurmaktır kafanda binlerce kere ,
kuruntulara kaptırmaktır kendini ...
işte bizi bu hale getiren bunlardır gerçekte,
alıp bizi olduğumuz yerden götürür ,
cehennemin en kuytu yerlerine.
Yaşama sarılmaktır tek çare ...
gözlerini sıkı sıkı kapayıp umut etmektir ...
içinizden geçenlere bir gülücük katmaktır ...
en kuytularda da olsanız yapayalnız ...
hayatın geçtiği heryerde vardır mutlaka ,
tutunacak bir dalınız yada sırtınızı ,
yaslıyacağınız bir duvarınız.


BuRÇiN TaRKaN ŞeNGöNÜl ....05/2006